susmayın, susturmayın

-

 Günümüzde artık her şey o kadar değişti ki. Akşam saatinde dışarı çıkamaz olduk. Acaba biri peşime takılır mı acaba bi sıkıntı yaşatır mı gibi onlarca korku. Bu korkuların altında ezilmek zorunda mıyız? Bu korkumuzun tek sebebinin cinsiyetimiz olması ne kadar da üzücü bir durum. Cinsiyetimiz yüzünden sustuğumuz konuşmaktan kaçtığımız başka bir konuya daha gelelim. Bazen yeni bir insanla tanışıyorsunuz. Size bebek gibi davranıyor ve aşırı iyi olduğunu düşünüyorsunuz fakat aslında içindeki canavardan habersizsiniz. Bu canavar anca damarlarına basıldığında ortaya çıkan bir ikinci yüz sanki. Bir gün ettiğiniz lafın bedeli bu canavarı görmek oluyor. Ve sessiz kalıyorsunuz. Ben kalmam onu yaparım bunu yaparım demeyin. Yaşadığınızda anlıyorsunuz ki aslında hiçbir şey laftaki gibi olmuyor. Kabul edelim haklarımız tabiki de eşit ama bir erkek gücüyle kadın gücünü eşit göremezsiniz. Fizyolojik açıdan imkansız. Tam olarak fiziksel bi olayla ya da bi sıkıntıyla baş başa kalmamak için göz yumuyorsunuz. Ben nasıl tanıyamamışım diyeceksiniz ama emin olun ki bu devirde artık 4 kızdan 3ünün başına böyle sorunlar ya da benzerleri geliyor. Evet bunun çok kişinin başına gelmesi acının dozunu azaltmaz. Ancak nasıl tanıyamadım diye kendinizi suçlamayın. Sadece  sınırlarınızı koruyun. Bir insanın erkek ya da kız size nasıl davranıcağını aslında başta siz belirlersiniz. Bırakın partnerizin ya da karşınızdaki insan size el kol şakaları yaparken bile düşünsün. Evet biraz soğuk olduğunuzu söyleyecekler ama emin olun faydasını göreceksiniz. Sınır çizmek her zaman iyidir. Çünkü böyle hasta insanlar en ufak hareketinizle yüz bulur ve bunu bir neden savunma olarak görürler. Kim böyle kim değil bilemeyeceğiniz için karakterinden emin olana kadar herkese karşı sınırınızı korumayı unutmayın. Diyelim yaşadınız çekinmeyin anlatın. İlla ki çözümü olacaktır. Ve illa ki bütün sorunlar bi sürecin sonunda düzelecek ve üstü kapanacaktır. Önemli olan sizin bu konudan en az hasarla ve tramvayla kurtulmanız. Umarım ne ben ne hiçbir hemcinsim hayatında böyle insanlarla uğraşmak onların yaptıkları fiziksel psikolojik şiddetlere göz yummak zorunda kalmaz. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

zaaflarımız

-
 İlk yazımda aslında herkesin hayatında çok etkisi olan bir şeyden bahsetmek istiyorum. Zaaflar, zaaflarımız. Aslında zaafımız olan şey bazen bir insan bazen bir konu bazen de bambaşka bir şey olabilir. Ama zaaflar konusunda değişmeyecek tek şey herkesin zaafları olduğudur. Hepimiz hayatımızın belli dönemlerinde belli şeyleri hayatımızın merkezi yapıyoruz.Ve bu hayatımızın merkezine koyduğumuz şeyler bütün hayatımızı yönetiyor. Ne kadar da garip aslında tüm yaptıklarımızın belli birkaç şeye bağlı kalması. Bazen bu kişilere ya da olaylara o kadar bağlanıyoruz ki farkında olmadan kendimizden uzaklaşıyoruz.Kendi olmak istediğimiz insan değil karşı tarafı mutlu edebileceğimiz insan olmaya çalışıyoruz. Ve bu durumun farkına çevremiz bizi uyarsa bile varamıyoruz. Bu tarz durumları fark etmek için zaaflarımızdan kurtulmamız gerekiyor sanırım. Gözü kör olmak derler ya aynen o hâle dönüşüyoruz. Kendim bu durumu bütün hatalarına göz yumduğum bir ilişkimde çok net bir şekilde yaşamıştım ve as...
Devamı

elalem ne der?

-
Yıl olmuş 2024 ama biz hâlâ istediğimiz insan olamıyoruz. Gerçekten olmak istediğimiz kişi gibi davranamıyoruz. Yeni bir ortama giriyoruz ve tek düşündüğümüz bizim hakkımızda ne düşünecekleri oluyor. Yargılanmaktan ve onaylanmamaktan çok korkuyoruz. Onaylanma isteğinden küçük yaşlardan beri kurtulamıyoruz. Bu istek öncelikle ailemizde başlıyor. İyi bir evlat olmak. Kime göre ya da neye göre? Ya da ailemizin istemediği şeyleri yapmak onlara benzemiyor olmak bizi kötü bir evlat mı yapar? Bu düşünce yapısıyla çocukluğumuz geçiyor. Ve gerçekten yapmak istediğimiz şeyleri ailemizden gizli korkularla yapmaya başlıyoruz. Bu süreç sonucunda her şey düzelicek sanarken okulun bize dayattığı profille karşılaşıyoruz. Fark etmesek bile çoğunluk ne yaparsa ona uymaya çalışıyoruz. Bazen bize uymayan şeyleri çok seviyormuş ve o konuyla ilgileniyormuşuz gibi yapıyoruz. Çünkü eğer onlara benzersek ideal bir insan profili çizeriz. Ya da onlar bizi sever. Aslında bu bir doğru değil. Neyi sevdiğimiz ya da ...
Devamı

korkarak kaybettiklerimiz

-
Hayat aslında o kadar büyük bir ironi ki. Bir şeyi ne kadar çok istersen o şeyi sana vermek yerine seni onun yokluğu ile cezalandırır. Yok olgunlaşırmışsın yok hayat şartlarıymış. O kadar trjaikomik bir an ki bu bahsettiğim. Bir şeyin bir insanın bir olayın varlığına tam alıştığınız an vermek zorunda olduğunuz kararlar korktuğunuz şeyi başınıza getiriyor. Eğer karar verirken bencil olursanız kaybetmeyeceksiniz belki ama bencil olamıyorsunuz. Çünkü aradaki bağ buna izin vermiyor. Düşündüğümde geriye bakıyorum ve hayatımın belli dönemlerinde çok büyük kayıplar yaşamışım. Bazılarının etkisinden hâlâ tam olarak çıkmak zorken anlıyorum ki bunların hepsi benim hatalarımın ya da karşıdakini düşünerek verdiğim kararlardan kaynaklıydı. Kadere pek inanmam. Bu hayatta kaderini kendin belirlersin her şeyi yaptıktan sonra suçu hayata kadere atmak da bir hata olsa da başta yaptığım gibi bunu yapmak bizim kolayımıza geliyor. Bunu bir kaçış yolu olarak görüp olayın içinden sıyrılabiliyoruz. Çünkü bu k...
Devamı