korkarak kaybettiklerimiz

Hayat aslında o kadar büyük bir ironi ki. Bir şeyi ne kadar çok istersen o şeyi sana vermek yerine seni onun yokluğu ile cezalandırır. Yok olgunlaşırmışsın yok hayat şartlarıymış. O kadar trjaikomik bir an ki bu bahsettiğim. Bir şeyin bir insanın bir olayın varlığına tam alıştığınız an vermek zorunda olduğunuz kararlar korktuğunuz şeyi başınıza getiriyor. Eğer karar verirken bencil olursanız kaybetmeyeceksiniz belki ama bencil olamıyorsunuz. Çünkü aradaki bağ buna izin vermiyor. Düşündüğümde geriye bakıyorum ve hayatımın belli dönemlerinde çok büyük kayıplar yaşamışım. Bazılarının etkisinden hâlâ tam olarak çıkmak zorken anlıyorum ki bunların hepsi benim hatalarımın ya da karşıdakini düşünerek verdiğim kararlardan kaynaklıydı. Kadere pek inanmam. Bu hayatta kaderini kendin belirlersin her şeyi yaptıktan sonra suçu hayata kadere atmak da bir hata olsa da başta yaptığım gibi bunu yapmak bizim kolayımıza geliyor. Bunu bir kaçış yolu olarak görüp olayın içinden sıyrılabiliyoruz. Çünkü bu kadar kaybetmekten korktuğun şeyi kendi ellerinle kaybettiğini bilmek gerçekten atlatılması kolay bir durum değildir. Kayıp kelimesi hepimizin için bambaşka olabilir kimi için ölüm bir kayıptır kimi için bir eşyasını kaybetmek kimi için ise birisini hayatından çıkartmak. Ama bunların hepsinin sonucu ölüm dışında biraz da size bağlı. Verdiğiniz kararlar da bencil olmanın zor olduğunu biliyorum, bırakın bencil olun bırakın o verdiğiniz kararların yükünün sonuçlarının altında ezilmeyin. Evet belki kötü anılırsınız.En azından hayatınızda acaba diğerini mi seçseydim acaba o gün çıkmasaydım başıma gelir miydi gibi ikilemler soruların arasında kalmayın. Bu sizi hayatınız boyunca daha az yoracaktır.