aşkın fazlası zehir

-
Okuduğum bir yazıda insanların hayatları boyunca sadece 3 kez aşık olabilecekleri yazardı. Bunlardan birincisi ilk aşkımız. İlk aşklar unutulmaz lafı gerçekten o kadar doğru ki. İlk aşık olduğumuz insan aslında bizi hayatta belli bir noktaya getiren insan oluyor. O ilk heyecanlar, huzur ve güvende hissettiğiniz o güzel zamanlar ne kadar zaman geçerse geçsin ve şartlar ne olursa olsun bu insanın yardımına koşuyorsunuz. Yapmam demeyin yapıcaksınız.Çünkü size aşkı öğreten oydu. Ve hayatınızın bütün zamanlarında aşk konusu gectiğinde aklınıza ilk gelecek kişi de o olacak. İlk aşkınızın kıymetini bilin ancak hayatınızın tamamında sizinle kalmayacağı düsüncesine de alışın. Ne kadar güzel geçse ve o heyecanı yaşasanız bile hayat sizi bambaşka köşelere fırlatıveriyor. Bazen koşullar, çevre, aile ve sorumluluklar bunun sebebi olabiliyor. Bu nedenler aranıza mesafeler bazen de insanlar sokabiliyor. Yaşınız ilerliyor. Olmam diyorsunuz ve en olmayacak en kötü olduğunuz anda hayatınıza başka biri giriyor. Size iyi gelmeye başlıyor. Daha önce yaşadığınız hisleri ve duyguları hatırlatıyor bu kişi size. Bu duyguyu eskilerden de olsa hatırlıyorsunuz. Aşk. İlk zaman konduramıyorsunuz. Sanki ilk aşkınıza ihanet etmiş gibi geliyor size bu durum. Ama zamanla aslında bunun ne kadar yoğun bir his olduğunu anlıyorsunuz. İlk aşkınızda toydunuz tecrübesizdiniz. Ancak tecrübeleniyorsunuz. Nerde ne yapacağınızı daha iyi biliyorsunuz. Ama yine de bu aşkınızdan da büyük tecrübelerle ayrılıyorsunuz. Ve o an anlıyorsunuz ki sizin canınızı ikinci aşık olduğunuz insan daha çok yakmış. Size ilk aşkınızı unutturan kişinin hayatınızdan gitmesi sizi daha derinden etkiliyor. Güveniniz gerçekten kırılıyor. Ve bi daha aşık olmayacağını düsünüyorsun. Bu sürecte hayatına birilerini almaya çalışıyorsun. Küçük hevesler uğruna yapıyorsun bunu. Ya da bir inat uğruna. Çok gencim ama hayatımın bu evresine kadar aşık olduğum iki insan ile de tanıştıgıma inanıyorum. Ve bunların bana öğrettiği en önemli şey kimseye kendinden çok değer verme. Aşık olma. Her şeyin dozu olmalıdır. Ne demiş Paracelsus "Her şey zehirdir, önemli olan dozdur. " Yani arkadaşlar sevin sevilin gezin eğlenin ama her şey dozunda kalsın. Çünkü işin sonunda bunların fazlası sizi zehirler. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

zaaflarımız

-
 İlk yazımda aslında herkesin hayatında çok etkisi olan bir şeyden bahsetmek istiyorum. Zaaflar, zaaflarımız. Aslında zaafımız olan şey bazen bir insan bazen bir konu bazen de bambaşka bir şey olabilir. Ama zaaflar konusunda değişmeyecek tek şey herkesin zaafları olduğudur. Hepimiz hayatımızın belli dönemlerinde belli şeyleri hayatımızın merkezi yapıyoruz.Ve bu hayatımızın merkezine koyduğumuz şeyler bütün hayatımızı yönetiyor. Ne kadar da garip aslında tüm yaptıklarımızın belli birkaç şeye bağlı kalması. Bazen bu kişilere ya da olaylara o kadar bağlanıyoruz ki farkında olmadan kendimizden uzaklaşıyoruz.Kendi olmak istediğimiz insan değil karşı tarafı mutlu edebileceğimiz insan olmaya çalışıyoruz. Ve bu durumun farkına çevremiz bizi uyarsa bile varamıyoruz. Bu tarz durumları fark etmek için zaaflarımızdan kurtulmamız gerekiyor sanırım. Gözü kör olmak derler ya aynen o hâle dönüşüyoruz. Kendim bu durumu bütün hatalarına göz yumduğum bir ilişkimde çok net bir şekilde yaşamıştım ve as...
Devamı

elalem ne der?

-
Yıl olmuş 2024 ama biz hâlâ istediğimiz insan olamıyoruz. Gerçekten olmak istediğimiz kişi gibi davranamıyoruz. Yeni bir ortama giriyoruz ve tek düşündüğümüz bizim hakkımızda ne düşünecekleri oluyor. Yargılanmaktan ve onaylanmamaktan çok korkuyoruz. Onaylanma isteğinden küçük yaşlardan beri kurtulamıyoruz. Bu istek öncelikle ailemizde başlıyor. İyi bir evlat olmak. Kime göre ya da neye göre? Ya da ailemizin istemediği şeyleri yapmak onlara benzemiyor olmak bizi kötü bir evlat mı yapar? Bu düşünce yapısıyla çocukluğumuz geçiyor. Ve gerçekten yapmak istediğimiz şeyleri ailemizden gizli korkularla yapmaya başlıyoruz. Bu süreç sonucunda her şey düzelicek sanarken okulun bize dayattığı profille karşılaşıyoruz. Fark etmesek bile çoğunluk ne yaparsa ona uymaya çalışıyoruz. Bazen bize uymayan şeyleri çok seviyormuş ve o konuyla ilgileniyormuşuz gibi yapıyoruz. Çünkü eğer onlara benzersek ideal bir insan profili çizeriz. Ya da onlar bizi sever. Aslında bu bir doğru değil. Neyi sevdiğimiz ya da ...
Devamı

korkarak kaybettiklerimiz

-
Hayat aslında o kadar büyük bir ironi ki. Bir şeyi ne kadar çok istersen o şeyi sana vermek yerine seni onun yokluğu ile cezalandırır. Yok olgunlaşırmışsın yok hayat şartlarıymış. O kadar trjaikomik bir an ki bu bahsettiğim. Bir şeyin bir insanın bir olayın varlığına tam alıştığınız an vermek zorunda olduğunuz kararlar korktuğunuz şeyi başınıza getiriyor. Eğer karar verirken bencil olursanız kaybetmeyeceksiniz belki ama bencil olamıyorsunuz. Çünkü aradaki bağ buna izin vermiyor. Düşündüğümde geriye bakıyorum ve hayatımın belli dönemlerinde çok büyük kayıplar yaşamışım. Bazılarının etkisinden hâlâ tam olarak çıkmak zorken anlıyorum ki bunların hepsi benim hatalarımın ya da karşıdakini düşünerek verdiğim kararlardan kaynaklıydı. Kadere pek inanmam. Bu hayatta kaderini kendin belirlersin her şeyi yaptıktan sonra suçu hayata kadere atmak da bir hata olsa da başta yaptığım gibi bunu yapmak bizim kolayımıza geliyor. Bunu bir kaçış yolu olarak görüp olayın içinden sıyrılabiliyoruz. Çünkü bu k...
Devamı